Kitap anne, eş, sevgili, çalışan, ev hanımı; sevilmiş, sevmiş, ayrılmış, kırılmış, örselenmiş, mağdur olmuş, unutmuş, hiç olmuş, yüreği yanmış, aşktan gözü kör olmuş ve daha nice duyguyu ya derine gömmüş ya gözyaşlarına hapsetmiş… kısacası tüm kadınları, kadınlığı anlatan bir manifesto!
Ama bu sözlerimden sadece kadınlara yönelik yazıldığını düşünmeyin. Birçok bölümde yazar, kadına hak ettiği değeri verecek olan ve her şeye rağmen umudunu kaybetmediği o meçhul erkeğe de anlatıyor kadınları.
Tabii tüm anlatılanların özünde olan “insanlığı” tek bir cinsiyete indirgemek mümkün olmayacağı gibi, 21. Yüzyıl’da olduğumuz bir dönemde kadınların daha çok ayrımcılığa uğradığı gerçeğiyle maalesef yüzleşmek zorundayız. Evlerimizde, aile içerisinde erkeğe kadının, kadına da kadınlığının değerini öğreterek yetiştirmenin sağlıklı nesiller yetişmesi açısından önemi kitapta da vurgulanıyor.
Tuba Ezici’nin kısa ama yoğun anlatımlı metinler halinde sunduğu bölümlerin okunması sürükleyici gelebilir ama üzerinde çokça durulması ve düşünülmesi gereken konular var.
Alıntılar
“Dünya eksikti, mutsuzdu, simsiyahtı. Tamamlanmaya ihtiyacı vardı ve Allah kadını yarattı.”
“Arkasını dönen bir kadının saçlarından kendi ölümünü izleyebilirsin.”
“Şimdi kirpikleri aklına gelse bir zamanlar okşamayan avuçlarına küsersin.”
“Yaşasın yüreğe yara açmayan güzel yürekli erkeklere!
“Bir kadın kendini hatırlatmaya başladığı yerde başlar seni unutmaya.”
Yazar: @cortazarinmatesi
Comments