İki renkli fayansların, renksiz binaların, gücün bilince dönüşmediği odaların karanlığı bu.
Dışarıdan gelen postal sesleri,
Hep bir ağızdan haykırılan "iki kere iki beştir" sloganı.
Bilincin ritmik bir gürültüyle bastırılması için hazırlanmış onca sistemsel olgular.
Hayır bir yeri tasvir etmiyorum.
Tam olarak senden bahsediyorum.
Senin sayende var bu sınırlar ve bu sınırları koruma içgüdüsü.
Yegâne olmasa da temel var olma nedeni; güvenlik.
Yegâneyi tartışmak istiyorum,
Matbaadan alalım mesela.
Zihinleri dışarıya çoğaltan icat,
İstediğin yönde toplumu manipüle etmeni sağlayan icat,
Sürekli en doğrunun sen, sınırlarının ötesini ise düşman gösteren icat.
O halde yegâneyi tartışalım.
Güvenlik, sınırlarının dışında kalanlar için mi?
Savaşlar başka ulusa değil, kendi halkına karşı verilmekte.
Hakkını yememek lazım...
Üretim fazlasını sindirmek için de, sınırların ötesine savaş gerekmekte.
Uygarlık eşittir savaş...
İçeride ve dışarıda insana karşı olan bir savaş.
Hayvanlar kadar özgür değiliz,
Çünkü ilerletmemiz gereken bir sistem var.
Cahillere özgü düzenli en iyi yazıyı yazanı, sistem savunucusu seçtik,
Koca dünyada bir sen ve bir de senin gibiler kaldı.
Haydi dans et,
Bu son nükleersiz dansın.
Necdet Yalçınkaya
İnsanlığı farklı bir açıdan eleştirmiş, fakat tam da yerinde eleştirmiş Necdet Bey, emeğinize sağlık...
Bakmak ile görmenin ayrımını her satırda hissettiğim bir yazıydı kaleminize sağlık Necdet